Vitesse boekte met de 2-0 overwinning tegen De Graafschap een resultaat dat in drieërlei opzicht bijzonder was. De geelzwarte formatie won voor de derde keer op rij, kwam in de totaalstand eindelijk weer in de plus én draaide de zich superieur voelende streekgenoot een loer. Veel mooier had het niet kunnen worden.
Zelf ben ik niet iemand die een uitgesproken hekel heeft aan de twee betaald voetbalclubs uit onze regio. Als hun supporters zich een beetje redelijk zouden gedragen ten opzichte van de onze, zou ik hen, op de punten in de directe confrontaties na, het beste gunnen. Nu weet ik wel dat ook een (relatief klein) deel van de Arnhemse aanhang al compleet over de rooie gaat als de naam NEC en (in wat mindere mate) die van De Graafschap alleen maar wordt genoemd, maar dergelijke agressieve neigingen heb ik totaal niet en beschouw ik als ongezond. Wél maakt het doorgeslagen fanatisme van de harde kern van genoemde twee clubs richting Arnhem dat ik altijd enig leedvermaak heb, als hun resultaten tegenvallen.
Bij De Graafschap bespeurde ik een bepaald superioriteitsgevoel ten opzichte van Vitesse. Daar vindt men zichzelf zo goed dat het seizoen eigenlijk moet worden bekroond met promotie naar de Eredivisie. Welnu, dat is dit seizoen al vaker gebleken en uitgerekend het door hen verfoeide Vitesse heeft het nog eens ondubbelzinnig aangetoond: die doelstelling is veel te hoog gegrepen.
In Arnhem weten we echt wel dat dit Vitesse haar kwetsbaarheden heeft. Verdedigend staat de ploeg van trainer John van den Brom in lijf-aan-lijf-duels zijn mannetje, maar heeft die moeite met dieptepasses op snelle spelers. Bij gebrek aan sprintvermogen van bijna alle verdedigers zal dat ook zo blijven. Tegen de Doetinchemmers bleek dat slechts enkele keren en de paar hachelijke situaties die daaruit voortkwamen liepen gelukkig goed af. Soms door onvermogen van De Graafschap, soms met defensief kunst en vliegwerk en een portie geluk.
Aanvallend had Vitesse lang het probleem van onmachtige spitsen, maar op dat punt is de laatste weken duidelijk verbetering zichtbaar. Huisman heeft zich als eerste centrale spits aangediend. Hij scoorde nu weliswaar niet, maar verzette bergen werk en liet aan de bal een aantal technisch goede dingen zien. Zijn vervanger in de eindfase, Visser, kan terugzien op een goede invalbeurt. Hij bracht nieuwe energie en zorgde voor een verrassend subtiele assist bij de 2-0 van Koller.
Links voorin zette Macheras zijn opleving van de vorige wedstrijd door met als bekroning zijn doelpunt vlak voor rust.
Rechts voorin kan De Regt met zijn snelheid en loopvermogen een gevaarlijke lastpost zijn, mits hij zijn onstuimigheid kan beteugelen. Omdat hij dat tegen FC Emmen weer eens niet kon, was hij geschorst. Wat wij van zijn vervanger Hoogewerf al lang wisten, maar Van den Brom klaarblijkelijk nog steeds niet, is dat deze speler zwaar tekortkomt op KKD-niveau. Zijn uitstraling is verbeterd, anders dan aan het begin van het seizoen zie ik wel dat hij zijn best doet, maar hij raakt vrijwel geen bal goed. Niet meer opstellen, Van den Brom, net als de eveneens continu falende Van Duivenbooden.
Het is wel erg leuk om de ontwikkeling van bepaalde jonge spelers te zien. Egbring speelde als rechtsback een sterke wedstrijd, het jeugdige middenveld ademt voetbal, spits Huisman noemde ik hiervoor al.
Ik betrapte mezelf erop dat ik toch even zat te filosoferen over het winnen van de vierde periode en het goedmaken van de dertien punten achterstand op Jong Utrecht. Dat is natuurlijk niet reëel. De afgelopen weken hebben aangetoond dat Vitesse een volwaardige KKD-ploeg kan zijn. Op goede dagen zijn de mannen van Van den Brom nu al niet kansloos tegen welke tegenstander dan ook en bovendien zit er nog groei in de jeugdige selectie. Maar… ook Vitesse heeft het in de KKD heersende virus van wisselvalligheid en gaat daar niet vanaf komen. En met die infectie in de voetbalbenen is de combinatie van én de periode winnen én in twaalf wedstrijden veertien punten inhalen een utopie.
Die op zich natuurlijk jammerlijke zekerheid heeft één groot voordeel. Er resten twaalf duels van ontspannen kijken naar een jong team in ontwikkeling dat heeft aangetoond er het beste van te willen maken en ongetwijfeld hier en daar nog een succesje met de aanhang zal kunnen vieren.
Vitesse-De Graafschap 2-0
45. Macheras 1-0, 90. Koller 2-0