Vitesse ging bij Telstar in letterlijk de laatste seconde met 1-0 onderuit. Een tegenvaller, maar gezien het kansloze sportieve perspectief van dit moment niet meer dan dat. Onmetelijk veel beroerder, en mogelijk zelfs catastrofaal, is dat de club is overgeleverd aan de nukken van vijf buitenlandse geheimschrijvers.
De ploeg van trainer John van den Brom werd de dupe van het overbekende marchanderen met speeltijd door scheidsrechters. Het was weer eens het bekende verhaal: de aangegeven extra tijd (in dit geval drie minuten) was net voorbij op het moment dat de thuisclub een corner wilde gaan nemen. De leidsman, in dit geval de heer Hensgens, floot echter niet af, maar liet die corner nog nemen om protesten te voorkomen. Onzin, tijd is tijd. Als de voetballerij niet zo stuitend conservatief was, waren we van deze irritante vorm van oneerlijkheid al lang af geweest door de invoering van zuivere speeltijd.
Het was sneu voor de geelzwarte ploeg en de aanhang, zeker omdat Vitesse kort daarvoor dichtbij de 0-1 was geweest, toen Telstar-doelman Koeman junior een vlammend afstandsschot van Büttner ternauwernood tegen de lat wist te drukken. In alle eerlijkheid moet ik daarbij wel aantekenen dat de geelzwarten geen overwinning hadden verdiend, omdat de Noord-Hollanders over de hele wedstrijd gezien veruit het meest dreigend waren geweest.
Die dreiging ontstond als gevolg van een vijandelijke activiteit waartegen de Arnhemmers zich bij gebrek aan snelheid achterin niet goed kunnen verweren: diepteloopjes van spelers met sprintvermogen. Telstar heeft een aantal van dat soort jongens in de ploeg en dat hun snelle loopwerk geen doelpunten opleverde, lag voor een deel aan eigen slordigheid. Voor een ander deel was dat de verdienste van doelman Van Sas en toch ook de Vitesse-verdedigers, die hun hele ziel en zaligheid in de strijd gooiden en vaak driftig tackelend onheil wisten te voorkomen.
Qua inzet en beleving was deze wedstrijd sowieso vele malen beter dan de thuiswedstrijd tegen ADO Den Haag. In offensief opzicht bracht de geelzwarte formatie echter bar weinig tot stand. Ik noteerde in totaal drie kansen op een goal: twee voor spits Huisman en één voor Büttner met het al genoemde schot. Het was de magere oogst van uitermate stroef aanvalsspel, met grotendeels falende vleugelspelers en een voor de tweede opeenvolgende keer wat minder goede Yegoian. Het is deze Georgische aanvallende middenvelder die normaal gesproken voor het meeste gevaar zorgt of dat inleidt.
Als Van den Brom dan in een wedstrijd waarin de aanvallers meestal grote afstanden moeten overbruggen Gudelj voor Huisman brengt, weet je dat de ploeg zo ongeveer met tien man komt te staan. De Kroaat kan wel van (beperkte) waarde zijn in een ploeg die veel op de helft van de tegenstander speelt in en om het strafschopgebied, maar in grotere ruimtes heb je niets aan hem en kopduels bij lange ballen van achteruit gaat hij niet eens aan. Niet voor het eerst dit seizoen een onbegrijpelijke keuze van de trainer.
De nederlaag is een tegenvaller, maar die valt in het niets tegenover de alarmerende situatie rond het vijftal nieuwe eigenaren. Ik schreef het al eerder: zeer merkwaardig dat die vijf zich niet eerst hebben gepresenteerd en hebben aangegeven wat hen onderling bindt, wat hun financiële slagkracht is en wat hun plannen met de club zijn.
De geluiden die ons nu bereiken, geven mij de indruk dat in het minst erge geval directeur Braasch zich ‘slechts’ een onbekwame manager toont door niet tijdig een fatsoenlijk gesprek aan te gaan met Vitesseboegbeelden als John van den Brom, Nicky Hofs en Tim Cornelisse. In het ergste geval, en daar lijkt het veel meer op, hebben de vijf buitenlandse geheimschrijvers nul komma nul Vitessegevoel en zijn zij de club aan het uitkleden om klaar te maken voor doorverkoop. Dat is een scenario dat ongetwijfeld op korte termijn via de licentiecommissie van de KNVB tot het einde van Vitesse zal leiden.
Telstar-Vitesse 1-0
90+4 (i.p.v.3) Bakker 1-0
Laatste vijf Vitesse-columns Hans Witjes: