Vriendelijk, oprecht en gevoel voor humor. Eigenwijs, maatschappijkritisch en sociaal bewogen. Ook een man met een duidelijke mening, met aanzien en een visie. Zo stond Marcel Witjes, die vorige week in de nacht van donderdag op vrijdag op 72-jarige leeftijd overleed, bekend in de Arnhemse voetbalwereld.
Witjes was meer dan twintig jaar bestuurslid van de Arnhemse voetbalvereniging ESA, waarvan 12 jaar als voorzitter, verdeeld over twee periodes. Ook was hij enige tijd bestuurslid van de Arnhemse Voetbal Federatie. Als actief voetballer haalde Witjes het eerste elftal van Hertog Hendrik en ESA en bleef dus ook na zijn actieve carrière betrokken bij de voetballerij. Na zijn afscheid als voorzitter van ESA werd de Arnhemmer in 2012 door de KNVB in het zonnetje gezet voor zijn verdiensten voor de voetbalsport in het algemeen en voor ESA in het bijzonder. Uit handen van voorzitter Elrie Bakker van de KNVB district Oost kreeg de aimabele Arnhemmer de gouden KNVB-speld uitgereikt. ‘Niet voor je tomeloze inzet als speler en het vermogen om te werken naar je mogelijkheden. Voor voetbalkwaliteiten reiken wij geen onderscheidingen uit’, zei Bakker toen.
Die kreeg Witjes onder meer wel voor de wijze waarop hij het traject van de verhuizing van ESA van Valkenhuizen naar Rijkerswoerd, in de winter van 1994/1995 had begeleid. ‘Want daar was het toekomstperspectief vele malen beter’, zei Bakker. ESA groeide uiteindelijk van 250 naar 1500 leden.
Kwaliteiten
Als voetballer kende Witjes als geen ander zijn kwaliteiten. Nadat hij in 1974 al eens met Hertog Hendrik, waarin hij samenspeelde met zijn broers Peter en Hans, de Arnhem Cupfinale had gewonnen van Arnhemse Boys, stapte hij op 30-jarige leeftijd in 1983 over naar ESA. Bij die club maakten twee andere broers, Fons en Flip, al deel uit van de hoofdmacht. “En ook daar speelde Marcel zich moeiteloos in het eerste elftal”, vertelt Flip. “Hij kende zijn beperkingen als rechtsback. Marcel schakelde zijn man uit en leverde de bal dan altijd netjes in bij de betere spelers. Meestal bij Fons. Toen Marcel zelf een keer een verre pass gaf en de bal in niemandsland terechtkwam, hoor ik het Fons nog zeggen: ‘Marcel, wat doe je nou?’ Ja, dat waren mooie tijden. Zeker ook de verjaardagen met al die voetballende broers, die het allemaal beter wisten.”
‘Zet mij maar in het tweede’
ESA promoveerde drie keer op rij en kwam in de eerste klasse van het zaterdagvoetbal terecht, toen het hoogste amateurniveau. “Marcel raakte dat jaar geblesseerd en Pieter Altena kwam voor hem in de ploeg”, vervolgt Flip. “Pieter deed het zo goed, dat Joop Kartman, onze toenmalige trainer, een probleem had, toen Marcel weer hersteld was van zijn blessure. Joop wilde Pieter er eigenlijk niet uithalen, maar vond het weer vervelend voor Marcel. Marcel is toen zelf op Joop afgestapt. ‘Joop, ik ben weer fit, maar Pieter is een betere voetballer. Zet mij dus maar in het tweede’. Dat was dus ook Marcel, met veel gevoel voor realiteit en niet alleen denkend in eigenbelang.”
Pieter Altena kan zich dat nog herinneren. En een pikant detail: Altena volgde Witjes niet alleen op in het eerste elftal, maar in 2001 ook na zijn eerste termijn als voorzitter. “Dat is wel bijzonder, ja”, zegt Altena, die een hechte vriendschap met zijn ‘voorganger’ opbouwde. “Marcel vertelde Kartman dat ‘hij niet meer zo nodig hoefde en dat Kartman het niet ingewikkeld hoefde te maken’. Voor mij is Marcel een geweldige vriend geworden, veertig jaar lang. En nadat ik hem als voorzitter had opgevolgd, heeft hij zich niet bemoeid hoe wij als nieuw bestuur de zaken aanpakten. Met de verhuizing van Valkenhuizen naar Rijkerswoerd heeft Marcel wel een fundament gelegd. Dat getuigt van visie. Als nieuw bestuur hebben wij de organisatie verder uitgebouwd.”
In een interview met Arnhemsports.nl, in oktober 2011, noemde Witjes, die zijn werkzame leven afsloot als directeur bij de Gemeente Arnhem, de ingebruikname van het nieuwe complex het hoogtepunt van zijn periode als voorzitter. ‘In 1984 is de eerste correspondentie geweest over een verhuizing van ESA. Het heeft 7 jaar geduurd voordat het licht op groen ging. Het heeft dus veel voeten in aarde gehad en heel veel tijd en energie gekost, maar als het er dan eenmaal staat, is dat toch het bewijs van een geslaagde operatie.’
Vrolijk en kritisch
Nico van Santen, huidig bestuurslid voetbalzaken en oud-doelman van ESA, noemt Witjes ‘van onschatbare waarde in de historie van ESA’. “De onderhandelingen over de verhuizing naar Rijkerswoerd heeft hij min of meer in zijn eentje gedaan. Marcel heeft ook het banenpooler-project van de gemeente Arnhem in gang gezet. Clubs konden steeds moeilijker vrijwilligers vinden voor allerlei taken en op een bepaald moment liepen er bij ESA 15 banenpoolers. Daarnaast was hij ook webmaster van ESA, deed het clubblad en beheerde hij de financiën van de Stichting Sportcentrum Rijkerswoerd.”
“Marcel was uniek”, meent Van Santen. “Hij was ontzettend vrolijk, maar was ook enorm maatschappijkritisch en stoorde zich aan wangedrag van wie dan ook. Een gouden vent die voor iedereen klaarstond, maar daar niet altijd iets voor heeft teruggekregen. Hij was ook een familieman, zeg maar de bindende factor in de familie Witjes.
Vaderrol
Broer Flip haakt daar nog op in. “Toen mijn vader was overleden, heeft Marcel, onbewust, min of meer de vaderrol op zich genomen. Wij sliepen aanvankelijk met vijf broers en later met drie op één kamer. Ik voetbalde op maandag in de zaal bij Peri Electronics en dat liep wel eens uit de hand. Zo speelden we een keer in Nijmegen en zijn na de wedstrijd in een nachtclub beland. Een van onze spelers hebben we ’s morgens om vijf uur rechtstreeks op zijn werk bij de PTT afgezet. Bij thuiskomst probeerde ik zo zachtjes mogelijk te doen, maar Marcel sliep zo licht, dat hij me hoorde. Dan keek hij op, schudde met zijn hoofd en ging weer liggen. Maar de volgende dag had ik het toch gevreten. Goed bedoeld natuurlijk en ook terecht. Dat is altijd een beetje zo gebleven. Deed je iets wat volgens Marcel niet door de beugel kon, dan kreeg je dat te horen.”
De crematieplechtigheid wordt gehouden op zaterdag 28 juni om 14.00 uur in de aula van crematorium Moscowa te Arnhem.