Giro d’Italia: Un giorno prima, de slotetappe (dag 20)

mei 31, 2025

De Arnhemse masseuse Marieke van Roden begeleidt een vijftienkoppige ploeg amateurwielrenners. Deze groep goedgetrainde wielerliefhebbers fietst deze maand vrijwel het gehele parcours dat ook de professionals afleggen, maar liggen steeds één etappe voor. Vanaf de eerste dag op 5 mei heeft Marieke dagelijks haar ervaringen met ArnhemSports.nl en haar lezers gedeeld, twintig dagen lang. De professionals van de Giro sluiten de Giro zondag af in Rome, wegens logistieke problemen heeft de amateurgroep deze ‘laatste’ etappe al eerder gereden. Vandaag dus het verslag van Marieke over etappe 20, de laatste etappe van ‘haar’ mannen, die verreden werd op vrijdag 30 mei.

Marieke van Roden

Het zit er bijna op: nog één etappe van Verrès naar Sestrière over 205 kilometer en dan is de Giro voor ons klaar! Overigens weer een pittig ritje. Het begint redelijk vlak, maar dan wacht er een aantal zeer stevige klimmetjes. Eerst de Rocca Canavese van de vierde categorie, maar daarna wachten nog Colle-de- Lys van de tweede categorie en aan het eind de verschrikkelijke Colle delle Finestre. Stijgingspercentages tussen de 9 en 14% en met een klim die de eerste negen kilometer geplaveid is, maar de laatste negen kilometer bestaat uit gravel.

Gas

De mannen waren goed op tijd vertrokken om deze laatste etappe te gaan fietsen. Het weer zat mee, het was met dertig graden zelfs warm en de benen voelden goed. Dwight en Wim verzorgden de stops vóór en na de lunch. Belangrijke stops gezien het warme weer en het zware klimwerk. Intussen hadden wij nog een klusje om een nieuwe tank met gas te scoren. Met behulp van mijn Italiaanse vriendin Elena die in Torino woont, kregen we een winkel door waar we voor gas terecht konden, alleen bleken ze daar geen campinggas te hebben. Snel op weg naar de lunchplek die gelukkig dichterbij was dan we dachten. Snel de zaak samen met Jan ingericht en vervolgens kon Albert beginnen met zijn pannenkoeken te bakken, terwijl ik de rijstsalade klaar maakte.

Respect

Omdat we niet in het zicht zaten voor de fietsers ging Jan op de hoek zitten om iedereen de parkeerplaats op te loodsen. De mannen kwamen weer redelijk gespreid binnen: tussen de eerste en de laatste zat een uur verschil. En logisch: bij een rit als deze is het uitermate belangrijk om je eigen race te rijden. Nadat iedereen weer voldoende gegeten had, werd de etappe vervolgd. De fiets van Kees was gelukkig na de malheur van gisteren weer gemaakt, reden voor Jan om vanaf de lunch het laatste stuk van de Giro te fietsen. Ik heb echt respect voor Jan. Hij is 65 jaar en heeft met het verrijden van deze Giro de teller nu op drie grote ritten staan: de Giro, de Tour de France en de Vuelta. Natuurlijk miste hij de laatste dagen een paar belangrijke kilometers vanwege een onwillige knie, maar toch.

Jan

Asfalteren!

Nadat Albert en ik de afwas hadden gedaan, gingen wij op weg naar de finish. We pakten daarvoor niet de formele route, want daar zat een flinke stuk gravel tussen en dat zou de bus met aanhanger niet trekken. Net op weg kregen we een verontrustend appje van Renger: ‘Road closed. We mogen niet verder. De politie is aardig, maar niet te vermurwen noch om te kopen.’ Niet verder? Wat was er aan de hand? Geloof het of niet; ze waren de weg aan het asfalteren, voor de renners van de ‘grote’ Giro, die hier morgen overheen komen. Waarom moet dat één dag van tevoren? De hele Giro lang zijn ze op onze fietsdag strepen aan het trekken of aan het asfalteren! En nu opnieuw, 38 kilometer voor de finish. Renger appte het nog treffend: ‘een Giro met een einde die past bij ons begin.’

Onomkoopbaar

Afscheid

Daar hield de Giro voor ons dus op. Ontzettend jammer. Wat me dan opvalt, is dat deze groep mannen best snel kan schakelen. Uiteraard baalden zij er van, maar ze berustten er ook weer snel in: ‘Jammer, maar helaas, en weer door. Kees had nog een ritje gevonden naar het hotel, dus een groepje van zo’n zeven of acht renners maakten qua kilometers de Giro af. Overigens had Kees zelf achteraf een beetje spijt van deze actie, want het was best zwaar, met vieze klimmetjes. Terug in ons hotel scheidden ’s avonds de wegen van de groep. Walter en Richard spraken de groep toe en de medailles voor de volbrenging van de Giro werden uitgereikt, inclusief een aantal trilogie-medailles: ook zij verreden naast deze Giro een Vuelta en een Tour de France. De wisselbeker werd uiteindelijk eigendom van Clemens, die met zijn 67 jaar heeft hij bewezen hoe fit en sterk hij is. Ieder gaat nu zijns weegs. Wim, Dwight, Koen, Roelof en ik gaan terug naar Nederland, maar Ronald, Ton, Walter, Harry, Johan, Richard, Mathieu en Clemens fietsen zaterdag alsnog naar de top van de Colle de Finestre om later de profs te zien finishen.

Afsluiting

Ik persoonlijk heb het in één woord geweldig mooie ervaring gevonden. Ik heb echt iedere dag genoten van de voorbereidingen, het zoeken naar mooie lunchplekken, de landschappen, het contact met de locals, de mooie gesprekken met deze mannen, de humor die we deelden en het harde werken van 6 tot 23.30 uur. Dat ik de mannen heb weten op te lappen (weliswaar op de pijnbank) voor de volgende dag en dagen maakt mij blij en daarmee heb ik mijn missie volbracht. Dat Albert en ik elkaar feilloos aanvoelden en aanvulden, was super fijn voor hem en mij, maar nog meer voor de rest van de mannen. Ik kende slechts vier mannen van deze groep, maar al gauw wist ook de rest wel wat voor vlees ze in de kuip hadden. We zijn een groep mensen met mooie en uiteenlopende persoonlijkheden met allen het zelfde doel. En dat doel is volbracht. Er zijn warme lijntjes gelegd en de koffie staat klaar als men besluit een rondje Posbank te gaan fietsen! Ik heb mijn ervaringen graag met de lezers van ArnhemSports.nl gedeeld; en nu op weg naar mijn meiden Hanne en Stine en mijn honden Nina en Luna die ik nu toch écht wel mis.

Eerdere bijdragen van Marieke op ArnhemSports.nl:

Gas

Respect

Asfalteren!

Afscheid

Afsluiting

AS informatie

Nieuws per sport

Nieuws per club

Contact

Tip de redactie