In het prachtige Grand Palais in Parijs eindigde na negen minuten de droom van de Arnhemse schermer Tristan Tulen over een mogelijke Olympische medaille. De Italiaanse tegenstander Frederico Vismara was de spelbreker en bij Tristan overheerst 24 uur na de wedstrijd vooral de deceptie. ArnhemSports sprak hem, een etmaal na zijn verloren partij.
Eind april van dit jaar benutte Tulen, schermend bij de Arnhemse vereniging Scaramouche, de laatste kans op een ticket voor deelname aan de Olympische Spelen. Een fantastisch resultaat van de degenschermer, die in 2022 zilver op het EK Schermen haalde en in 2023 goud won op de Europese Spelen in Krakau.
Tulen, op de Spelen gecoacht door zijn broer Rafaël, begon het toernooi met een zogenaamde bye, hetgeen betekent dat hij in de eerste ronde niet uit hoefde te komen. In de tweede ronde kon een Egyptenaar of de Italiaan Vismara zijn tegenstander worden. Het werd Frederico Vismara. Tulen: “Ik had liever de Egyptenaar getroffen, maar het werd dus Frederico. We zijn ongeveer gelijk aan elkaar, maar het is een pittige tegenstander, dat wist ik. In eerdere wedstrijden, vorig jaar nog, had ik al eens met één punt verschil van hem verloren. In onze voorbereidingen hebben Rafaël en ik verschillende strategieën doorgenomen, waaronder ook die tegen Viasmara. In die zin was ik goed voorbereid, voelde mij ook goed.”
Een partij gaat over drie keer drie minuten, met daartussen één minuut pauze. Winnaar is de schermer die als eerste 15 treffers geplaatst heeft óf na de negen minuten op winst staat.
Tulen over het verloop van de wedstrijd: “Vismara pareerde onze strategie, dus ik moest snel schakelen naar andere mogelijkheden. Op zich ging dat goed, maar ik maakte één of twee kleine foutjes en die werden onmiddellijk afgestraft. Uiteindelijk verloor ik de partij met 11-15.”
Tulen vervolgt: “Natuurlijk ben ik blij met de kans die ik heb gekregen om uit te komen op de Olympische Spelen en de ervaring die ik heb mogen opdoen. Maar voor nu overheerst toch echt de teleurstelling, ik had erop gerekend een aantal rondes verder te kunnen komen. En daar heb ik ook alles aan gedaan. Of de druk en de entourage wellicht van invloed is geweest? Nee, dat denk ik niet. Ik ben vorige week maandag in het Olympisch Dorp aangekomen en heb mij heel bewust volledig geconcentreerd op mijn wedstrijd, mij van de rest afgesloten. Om die reden heb ik ook niet deelgenomen aan de Opening. En de entourage? De zaal is fantastisch, maar die kende ik eigenlijk al en de Europese Spelen waren destijds ook gigantisch, dus dat was ik wel gewend. Maar zo gaat het in de schermwereld: soms voel je je niet al te best en dan kom je in de finale, nu is het andersom. Jammer. “
De Olympische Spelen zitten er dus op voor de broers Tulen en Scaramouche-teamgenoot Ruben Derksen, die ook mee was. Tristan Tulen: “We gaan straks nog even naar het TeamNL Huis, daar ben ik ook nog niet geweest, daarna naar ons hotel en morgen naar huis.” Hotel? “Ja”, vervolgt Tulen. “Dat zijn de regels: ben je uitgesport, dan moet je binnen 48 uur het Olympisch Dorp verlaten. We gaan dus naar huis, maar komen op het einde van de Spelen nog wel even terug, want ik mag wel meelopen bij de sluiting.”
“Wat ik na de Spelen ga doen? Eerst drie weken op vakantie en daarna pak ik de training weer op. In november vindt de eerste World Cup alweer plaats, maar daarvoor is er ook nog een aantal wedstrijden. En ik hoop dat ik zo snel mogelijk rond de tafel kan met NOC*NSF. Om te praten over wat het gaat betekenen als we als schermers naar Papendal komen om te trainen, maar natuurlijk ook over mijn financiële ondersteuning. In die zin was het mooi geweest als ik hier op de Spelen bij de laatste acht geëindigd zou zijn, dat praat wat makkelijker. Maar helaas.”